معنی سبزه بهار در فرهنگ نامهای ایرانی

سبزه ای که در فصل بهار می روید، بهار سبز و خرم

معنی سبزه بهار در فرهنگ فارسی عمید

گیاهان و سبزی های فصل بهار، زمین سبز و خرم در فصل بهار، در موسیقی از الحان قدیم ایرانی، سَبزبَهار

معنی سبزه بهار در لغت نامه دهخدا

نام نوایی و لحنی باشداز موسیقی. (برهان) (آنندراج) (رشیدی) :، چون سبزه بهار بود نای عندلیب، چون بند شهریار بود صوت طیطوی.، منوچهری.، بر سبزه بهار نشینی و مطربت، بر سبزه بهارزند سبزه بهار.، منوچهری.، دستانهای چنگش سبزه بهار باشد، نوروز کیقبادی وآزادوار باشد.، منوچهری.، خرمتر از بهار و سراید بزیر و بم، گه کینۀ سیاوش و گه سبزه بهار.، ازرقی

معنی سبزه بهار - جستجوی لغت در جدول جو

سبزه بهار(دخترانه)

فرهنگ نامهای ایرانی

سبزه بهار

فرهنگ فارسی عمید

سبزه بهار(سَ زَ / زِ یِ بَ)

لغت نامه دهخدا

سبزبهار

(دخترانه)

نام یکی از الحان قدیم ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

سبزبهار

سبزه، گیاهان و سبزی های فصل بهار
زمین سبز و خرم در فصل بهار

فرهنگ فارسی عمید

تازه بهار

بهار، نوبهار، بهار تازه رسیده، گل نوشکفته

فرهنگ فارسی عمید

سبزه زار

زمین سبز و خرم، زمینی که گیاه فراوان در آن روییده باشد، علفزار، چمنزار
چراگاه، جای چریدن حیوانات علف خوار، علفزار، مرتع، چرازار، چرام، مسارح، چراجای، چرامین، چراخوٰار، چراخور

فرهنگ فارسی عمید

سبزبهار

(سَبْ، بَ)

نام نوایی است از موسیقی و آن را سبزه بهار نیز گویند. (آنندراج) (رشیدی) :
چو باده بودی بر دست من بیاوردی
نوای باربد و گنج گاو و سبزبهار.
مسعودسعد.
رجوع به سبزه بهار شود

لغت نامه دهخدا

سبزه زار

(سَ زَ / زِ)

کشت زار. چمن زار. آنجا که سبزه روئیده باشد. سبزه علفزار. آنجا که سبزه و گیاه سبز نورسته بسیار بود:
چون کاهلان سبزه گردون فرومیای
کاین سبزه زار گرچه شکفته ست بی بر است.
اثیرالدین اخسیکتی.
هر کجا شمشیر گندناپیکر او در سبزه زار سرهای خصمان ملک بچرا آمده است از شاخ زعفران گل ارغوان دمیده. (سندبادنامه ص 15). حضیض او بنزهت و رفعت بر گلزار اختران و سبزه زار آسمان راجح آمدی. (سندبادنامه ص 120).
خوش بود یاری و یاری در کنار سبزه زاری
مهربانان روی درهم وز حسودان برکناری.
سعدی (خواتیم).
، شریر. بدخو. گنه کار. فاسق و فاجر. (استینگاس)

لغت نامه دهخدا

سیه بهار

(یَهْ بَ)

بهار سبزه. بعضی گویند که در بلاد سردسیر در ایام ربیع سبزه کشت که از زیر برف از پس سردی و سیرآبی بغایت سبز مایل به کبودی و سیاهی بیرون می آید آنراسیه بهار گویند. (غیاث اللغات). ترکیب قلب است به معنی بهار به افراط. (آنندراج). بهاری که بارندگی در آن زیاده از اندازه باشد. (ناظم الاطباء) :
هزار رنگ ز گلزاردر کنار من است
جنون کجاست که جوش سیه بهار من است.
حضرت شیخ (از آنندراج).
سیه بهار جنون آمده ست در فالم
بشانه زلف پریشان یار میگیرم.
ایضاً (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سبزبهار

(سَبْ، بَ)

قریه ای است بفاصله 34 هزارو پانصد گزی در غرب شهر فیض آباد متصل سرک مربوط به حکومت اعلی بدخشان بخط 70 درجه و 16 دقیقه و 29 ثانیۀ طول البلد شرقی و 37 درجه و 6 دقیقه و 18 ثانیۀ عرض البلد شمالی واقع است. (فرهنگ جغرافیایی افغانستان)

لغت نامه دهخدا

سبزه بیدار

(سَ زَ / زِ یِ)

سبزه بالیده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تازه بهار

(زَ / زِ بَ)

گل از نو شکفته. (ناظم الاطباء) ، نوبهار. رجوع بهمین کلمه شود، زمین آرایش یافته از بهار مجدد. (ناظم الاطباء) ، مجازاً زیباروی و باطراوت را گویند:
ای تازه بهار سخت پدرامی
پیرایۀ دهر و زیور عصری.
منوچهری.
آنک آن تازه بهار دل من در دل خاک
از سحاب مژه خوناب مطر بگشائید.
خاقانی.
کاین تازه بهار بوستانی
دارد غرضی ز ناتوانی.
نظامی.
گلا و تازه بهارا توئی که عارض تو
طراوت گل و بوی بهار من دارد.
سعدی.
تازه بهارا، ورقت زرد شد.
سعدی.
چون تو بهاردلستان تازه بهار و گلفشان
حیف بود که سایه ای بر سر ما نگستری.
سعدی (کلیات چ بروخیم ص 278)